چشم هایش....

خبرگزاری فارس خبری منتشر کرده است مبنی بر این که: "امام جماعت دانشگاه علوم پزشکی تهران به دلیل اقدام برای نجات یک دختر جوان از چنگال اراذل و اوباش در خیابان شریعتی تهران، در آستانه نابینایی از یک چشم قرار گرفت."

این روحانی گفته است که:"ساعت 22 شب سه‌شنبه در خیابان شریعتی.. در حال عبور بودیم که ناگهان صدای فریادهای دختر جوان را شنیدیم. .. مشاهده کردیم که 2 نفر از اراذل و اوباش سوار بر یک موتور برای ربایش یک دختر جوان اقدام کرده‌اند. این اراذل و اوباش قصد داشتند به زور، دختر جوان را سوار بر موتور کرده و با خود ببرند اما این دختر با فریادهای خود درخواست کمک کرده و از سوار شدن خودداری می‌کرد و 2 پسر جوان نیز وی را ضرب و شتم کرده و مورد هتاکی قرار می‌دادند. ...با مشاهده این صحنه برای نجات دادن دختر به سمت اراذل و اوباش مهاجم یورش بردیم، اما با مقاومت این مهاجمان روبرو شده و درگیر شدیم. در هنگام درگیری، یکی از آنها که شیشه نوشابه‌ای در دست داشت، این شیشه را با زدن به بدنه موتور شکست و سپس با آن چندین ضربه به چشم راست من وارد کرد که نتیجه‌اش را مشاهده می‌کنید. "

یک روحانی،برای نجات یک دختر و دفاع از عزت و شرف او،در آستانه از دست دادن یک چشمش قرار دارد و تازه می گوید:" الحمدلله هرچند به قیمت مجروح شدن شدید یک چشم، موفق شدیم این دختر را از چنگال اراذل و اوباش و دزدان ناموس مردم نجات دهیم."

من گاهی در مورد دینداری ام احساس حقارت می کنم.مثلا" اگر خود من با چنین صحنه ای مواجه می شدم،چه کار می کردم؟اگر می دانستم که چنین هزینه ای درپی دارد دست به اقدام می زدم؟

ما-امثال خودم را عرض می کنم- گاهی حاضر نیستیم برای دفاع از دین و ناموس فکری مان یک توهین،یک تحقیر،یک  تمسخر را تحمل کنیم و به آسانی می گذریم،آن وقت یک نفر حاضر است از بینائی اش بگذرد.حتا به نظرم بعید نیست که ایشان جانش را هم از دست می داد.

معتقدم که کلا" دو گروه بسیار "خوش به حال"اند؛گروهی که کاملا" هوای دنیا را دارند و گروهی که ول کن آخرتشان نیستند .یک گروه حداقل دنیا را دارند و گروهی آخرتشان آباداست.اما متاسفانه در این میانه خیلی ها هستند که به قول معروف نه دین دارند و نه دنیا.گاهی هوای ملکوت دارند و گاه سر به برهوت می گذارند.از شما به دور،دین داری امثال من تا آنجا است که حرف از ایثار آبرو و مال و جان و... نیست.این که نمازی بخوانیم و روزه ای بگیریم و دهه ی محرم پیرهن مشکی را فراموش نکنیم برایمان کافی است. اگردر محیطی باشیم که هتاک یا هتاکانی به دین و مذهب باشند،که در ازای دفاع ما از مقدسات به ما امل و متجر و ... بگویند به بهانه ی عدم تاثیر  امر به معروف،سکوت می کنیم و شهامت خارج شدن و ترک جمع را هم نداریم و....کلا" فقط دلمان خوش است که مسلمانیم و سعی می کنیم زیاد به خودمان سخت نگذارنیم.

هر چند در ساحتی،دین امری به دور از سختی و همراه سهل و ساده گیری است اما در ساحتی دیگر ،دینداری و دینمداری مسئله ای به غایت مشکل است و خدا هم خود فرموده است که:یا ایها الانسان!انک کادح الی ربک کدحا" فملاقیه"ای انسان!تو تا لقای پروردگارت راهی پررنج در پیش داری.حتی اگر اشتباه نکنم،از امیرالمونین هم نقل شده است که بزرگترین ریاضت ها دین داری است.

نگاه ما به دین،نگاه مکلفانه نیست و با دستچین کردن،کمترین و ساده ترین ها را به پوستینی ترین حالت ممکن انجام می دهیم و اگر توی خیابان و جلوی چشمان ما،چنین اتفاقی بیفتد یا خودمان را به کوچه ی دیگر می زنیم و یا توجیه می کنیم که اگر دختره خودش مشکل نمی داشت که دنبالش نمی افتادن و...

خدایا به ما بصیرت و توفیق عمل به تکلیف و صبر بر آن عطا بفرما!

منبع :::براده ها