تو میتوانی روسری نصفه نیمه ات را هی برداری و دوباره بزاری
.
میتوانی گاهی بادبزنش کنی
.
میتوانی مانتوی سفید کوتاه نازک چسبان بپوشی تا گرمت نشود
.
میتوانی شلواری بپوشی که دمپایش تا صندل ات ۲۰ سانتیمتر فاصله داشته باشد.
میتوانی جوراب هم نپوشی
.
لاک هم لابد خنک کننده است.
بستنی هم لیس بزن روی نیمکت پارک
بوی ادکلنت هم میتواند تا ۱۰ متر پشت سرت تعقیبت کند.
فرض کن اینها بلد نیستند مثل تو باشند.
فرض کن اینها عادت کرده اند به این پارچه ی سیاه در این گرما.
فرض کن گرمشان نمیشود. فرض کن تو روشنفکری و اینها امل.
آخر تو چه میدانی چادر ترنم عطر یاس در فضای غبار آلود دنیاست؟
آخر تو چه میدانی حجاب خنکا و زیبایی به وجود هر دختر مینشاند؟
تو میتوانی خوش باشی به عرق نکردن در دنیا.*
خنکای بهشت گوارایتان دختران چادر
تا من و شلوارم سوار مترو شدیم، پیرمرد زمزمه کنان و متعجب طعنه ای زد : "بسم الله الرحمن الرحیم!" من و شلوارم به روی خودمان نیاوردیم؛ کمی جلوتر مرد میانسالی را دیدم که به ما خیره شده است. انگار برای اولین بار بود و من و شلوارم را میدید. من و شلوارم به این نگاه ها عادت داریم. مردم دوست دارند به دیگران همان چیزهایی را بپوشانند که خودشان میپوشند وگرنه تمام وجودشان علامت سوال میشود. مردم اصلا ذره ای به دیگران احترام نمیگذارند. من این رفتارها را نمی فهمم. حالا دیگر شرایط تغییر کرده است. شلوار پاره نداشته باشی، به قول خارجی ها Cool یا باحال نیستی.
جالبه که اکثریت عزیزان شلوار پاره پوش اعتقاد دارند که تقلید از هر چیزی که باشه کار جالبی نیست در صورتی که خودشون و افکارشون قربانی همین تقلید کورکورانه هستند؛ اما سر در برف دارند !
تاریخچه شلوارهای جین پاره:
سالهای 1970-1950: طبق آمار اینترنتی 99 درصد یاغی گران و قاتلان آمریکایی شلوارهای پاره به تن میکردند.
30آگوست 1955: ژنده پوشان خیابانی با شلوارهای پاره به تکدی گری می پردازند.
اواسط سال 1971: طرح بازیافت لباس های کهنه؛ وصله گکردن شلوارهای رفته رفته محبوب می شود.
سال 1974: گروه موسیقی راک آمریکایی "TheRamones" شلوارهای پاره می پوشند.
سال 1977: کنسرت موسیقی Iggy pop شلوارهای پاره با پین متنوع آراسته می شوند.
سال 1980: شلوارهای پاره و موهای بلند طرفداران کمتری پیدات میکند.
سال 1984: جین های از پیش پاره شده به بازار می آیند.
سال 1986: موج شلوارهای پاره به اروپا میرسد.
11ژوئن 1986: اولین مقاله روزنامه ای به موضوع شلوارهای پاره میپردازد.
سال 1987: شیوع لباس های رسمی پاره در محافل و مجالس
سال 1989: طی یک مصاحبه مطبوعاتی عنوان میشود والدین باورشان نمی شود که پول شلوارهای پاره را می دهند.
اواخر سال 1989:مد در خدمت طراحان لباس های پاره
سال 1990: خواننده زن آمریکایی "مدونا" جین پاره میپوشد.
سال 1992: بازیگران هالیوودی به استقبال شلوارهای پاره میروند.
اواخر دهه 90: چه کسی شلوار های پاره را کشت؟!
و حالا بعد از گذشت بیش از یک دهه، شلوار پاره به ایران می آید؛ ظاهرا ایرانیان در تقلید از چنین مد پستی بیش از یک دهه عقب افتاده اند ...
امان از آییننامه و قانون اگر خروجیاش به درمان دردهای چند لایه یاران خمینی (ره) نینجامد. به بنیاد شهید چه ربطی دارد که فرزندان یک جانباز شیمیایی که پیش از شهادت پدر عوارض جنگ را از او به ارث بردهاند؟ اصلا میخواست ازدواج نکند ...